Κατά τη διάρκεια της ζωής μας περνάμε συνεχώς δύσκολες καταστάσεις και περιόδους τις οποίες άλλοτε καταφέρνουμε να τις προσπεράσουμε και άλλοτε δυσκολευόμαστε τόσο που ίσως να νιώσουμε πλήρως αδύναμοι να κάνουμε το οτιδήποτε προκειμένου να καλυτερεύσουμε, έστω και στο ελάχιστο, την όποια ισχύουσα κατάσταση. Είναι οι στιγμές που νιώθουμε ότι είμαστε ένα τίποτα, ένα μηδέν και ότι ίσως δεν αξίζουμε και τίποτα. Για αυτές τις περιστάσεις λοιπόν, ένα έχω να σημειώσω, μετά από διάφορες συζητήσεις, αλλά και προσωπικές εμπειρίες: Κλείσε τα μάτια και ψάξε να βρεις τον ήρωα, τον πολεμιστή μέσα σου.
Όλοι κάνουμε λάθη τα οποία μπορεί να φαντάζουν αδιόρθωτα. Όλοι υποφέρουμε και ανησυχούμε, και μάλιστα πολλές φορές για όχι σημαντικούς λόγους. Όλοι, λίγο πολύ σε κάποια δύσκολη στιγμή, έχουμε θεωρήσει τον εαυτό μας ανάξιο οποιασδήποτε επιτυχίας ή ευτυχίας. Όλοι έχουμε αναρωτηθεί γιατί βρισκόμαστε σε συγκεκριμένες καταστάσεις τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Όλοι έχουμε πνίξει τα “θέλω” μας, γιατί ίσως μας φάνταζαν ασήμαντα ή και ανόητα μπροστά σε άλλων. Όλοι σωπάσαμε, ενώ θάλαμε να φωνάξουμε.
Όπως, όμως, όλοι, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, έχουμε βιώσει τις παραπάνω καταστάσεις, έτσι όλοι μας, κάπου βαθιά μέσα μας, κρύβουμε έναν πολεμιστή. Έναν προσεχώς ήρωα του ίδιου μας του εαυτού. Έναν ήρωα που αν τον ανακαλύψουμε, θα μας “σώσει” από καταστάσεις, σκέψεις και ανασφάλειες που το μόνο που κάνουν είναι να μας δηλητηριάζουν το παρόν. Αν τον βγάλουμε από μέσα μας θα μας γεμίσει αυτοπεποίθηση, ενέργεια και δύναμη. Δε θα φοβόμαστε πια τη σιωπή, αλλά θα μάθουμε να τη διαβάζουμε. Δε θα παραδινόμαστε πια στις καταστάσεις, θα τις πολεμάμε μέχρι να τις υπερνικήσουμε. Δε θα νιώθουμε πια ντροπή για “θέλω” και τα συναισθήματά μας. Γιατί όπως είπε κάποτε ένας μεγάλος δάσκαλος, ντροπή πρέπει να αισθάνονται οι άνθρωποι μόνο όταν πληγώσουν κάποιον αναίτια.
Ας διώξουμε λοιπόν την ηττοπάθεια από μέσα μας κι ας κοιτάξουμε λίγο πιο βαθιά στην ψυχή μας. Εκεί υπάρχει ο πολεμιστής, ο οποίος παλεύει να βγει. Δεν υπάρχει πια λόγος μα φοβόμαστε για ό,τι είμαστε. Για οτιδήποτε φοβόμαστε, οτιδήποτε αναρωτιόμαστε η απάντηση είναι μέσα μας, στη σιωπή όταν μένουμε μόνοι μας, στο βλέμμα που αντικρίζουμε στο είδωλο του καθρέφτη. Αν βρούμε το θάρρος και τη δύναμη να τα κοιτάξουμε κατάματα, θα αλλάξουμε τη ζωή μας. Θα βρεθούμε μπροστά σε ένα ολοκαίνουριο κομμάτι του εαυτού μας, το οποίο αγνοούσαμε. Θα βρούμε τη δύναμη να συνεχίσουμε, είτε αντιμετωπίζοντας , είτε υπερπηδώντας τα εμπόδια. Θα νικήσουμε τους φόβους και τις φοβίες μας. Θα συνειδητοποιήσουμε ότι, τελικά, τίποτα δεν είναι ικανό να μας φτάσει στον πάτο, που ακόμα κι αν τα καταφέρει, είμαστε πολύ πιο δυνατοί και με το πέρασμα του χρόνου θα ανέβουμε ξανά. Θα μάθουμε, όχι μόνο να επιβιώνουμε, αλλά να ΖΟΥΜΕ.
Όποτε βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το συναίσθημα ότι όλες οι ελπίδες μας έχουν χαθεί, ας στρέψουμε το βλέμμα στον ουρανό, ας κλείσουμε τα μάτια και τότε θα καταλάβουμε ότι, ναι, μπορούμε και έχουμε τη δύναμη, αρκεί να το πιστέψουμε. Θα αντικρύσουμε μια άλλη αλήθεια. Όχι εκείνη που μας καθιστά δειλούς κι αδύναμους, αλλά εκείνη που μας υποδεικνύει ότι μέσα μας υπάρχει κάτι παραπάνω, κάτι πολύ πιο δυνατό από το οτιδήποτε γύρω μας. Στο κάτω κάτω, η δυσκολία είναι εντελώς υποκειμενική. Έχουμε μπροστά μας ένα θεόρατο τοίχος το οποίο ονομάζεται πρόβλημα. Ναι, αλλά αν το κοιτάξουμε από ψηλά δε φαντάζει το ίδιο μεγάλο. Απλά αλλάξαμε τον τρόπο που το βλέπουμε. Αλλάξαμε την οπτική μας γωνία. Και αυτό είναι το μυστικό, να κοιτάμε τα πράγματα από διάφορες οπτικές γωνίες. Τότε σίγουρα θα βρούμε μια αποτελεσματικότερη λύση. Όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας.
Όλο αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Η ζωή η ίδια είναι ένας απέραντος δρόμος προς την εξέλιξη, στον οποίο όμως ως επί των πλείστων, είμαστε μόνοι μας. Κανείς δε θα μας απλώσει ανιδιοτελώς το χέρι του να κρατηθούμε, εκτός πια από εξαιρετικές περιπτώσεις. Δεν πρέπει να αφήνουμε τον ενθουσιασμό να μας καθοδηγεί γιατί είναι πολύ λίγες οι περιπτώσεις που καταλήγει σε θετικά αποτελέσματα. Το να ανακαλύψουμε όμως το ποιοι πραγματικά είμαστε και να έχουμε αυτοπεποίθηση γι’ αυτό, είναι κάτι που θα μας βοηθήσει στο να αποφύγουμε κάποια λάθη.
Όσο απλό όμως κι αν φαίνεται το να γνωρίσουμε το ποιοι πραγματικά είμαστε και τι μπορούμε και δεν μπορούμε να κάνουμε, δεν είναι. Είναι ακόμα πιο περίπλοκο από το να καταλαβαίνεις το τι είναι οι γύρω μας. Φυσικά όμως, δεν είναι αδύνατο. Και όταν πια το καταφέρουμε θα μπορούμε να προχωρήσουμε “μόνοι”, με τις δικές μας ικανότητες οδηγό. Δε θα εξαρτώμαστε από κανένα για να πράξουμε σωστά ή και λάθος. Θα μπορέσουμε να βρούμε την πραγματική αγάπη και πρώτα από όλα μέσα μας. Την αγάπη για τον εαυτό μας. Γιατί αν δεν αγαπήσουμε πρώτα εμείς τον εαυτό μας, δε θα το κάνει κανείς. Αν δεν πιστέψουμε εμείς στις ικανότητές μας, δε θα πιστέψει κανείς σε εμάς. Δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν να μας πείσει ότι δεν αξίζουμε ή δεν μπορούμε. Η πίστη και η αγάπη απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό είναι ό,τι το πιο σημαντικό έχουμε και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφήσουμε κανένα να μας το πάρει.Ακόμα κι αν όλα αυτά μας κάνουν να τρομάζουμε και να συνειδητοποιούμε ότι δεν τα έχουμε καταφέρει ούτε στο ελάχιστο, δεν πειράζει. Θα πείραζε το να μας άφηναν παγερά αδιάφορους. Για όλα υπάρχει η κατάλληλη στιγμή. Υπάρχει το αύριο, το οποίο είναι γεμάτο υποσχέσεις και ευκαιρίες για κάτι καλύτερο από το σήμερα, για το καλύτερο. Θα τον βρούμε τον τρόπο και το χρόνο με το πέρασμα του καιρού. Δε λειτουργούμε όλοι με τους ίδιους ρυθμούς και ανάγκες. Κάποιοι μπορούν να μεταμορφώσουν τη ζωή τους από τη μία μέρα στην άλλη και άλλοι χρειάζονται μέρες, μήνες, γιατί όχι και χρόνια. Σε αυτόν τον αγώνα δεν κερδίζει όποιος φτάσει πρώτος, αλλά όποιος φτάσει τον στόχο ουσιαστικά. Και νικητής θα είναι εκείνος που θα καταφέρει να αναγνωρίσει το είδωλο στον καθρέφτη. Να καταλάβει γιατί τα μάτια του είναι υγρά. Να καταλάβει τον πραγματικό λόγο για τον οποίο χαμογελάει. Να βρει την αιτία που κάνει την καρδιά του να χτυπάει πιο γρήγορα, είτε αυτό είναι από χαρά, είτε από λύπη. Να καταφέρει με λίγα λόγια, να αναγνωρίσει τον Πολεμιστή. Σε όλους μας υπάρχει. Το μόνο που χρειάζεται είναι για μια φορά στη ζωή μας να προσπαθήσουμε πραγματικά. Και θα αμειφθούμε, κοιτώντας απέναντι μας το νέο μας είναι…!!
Όλοι κάνουμε λάθη τα οποία μπορεί να φαντάζουν αδιόρθωτα. Όλοι υποφέρουμε και ανησυχούμε, και μάλιστα πολλές φορές για όχι σημαντικούς λόγους. Όλοι, λίγο πολύ σε κάποια δύσκολη στιγμή, έχουμε θεωρήσει τον εαυτό μας ανάξιο οποιασδήποτε επιτυχίας ή ευτυχίας. Όλοι έχουμε αναρωτηθεί γιατί βρισκόμαστε σε συγκεκριμένες καταστάσεις τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Όλοι έχουμε πνίξει τα “θέλω” μας, γιατί ίσως μας φάνταζαν ασήμαντα ή και ανόητα μπροστά σε άλλων. Όλοι σωπάσαμε, ενώ θάλαμε να φωνάξουμε.
Όπως, όμως, όλοι, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, έχουμε βιώσει τις παραπάνω καταστάσεις, έτσι όλοι μας, κάπου βαθιά μέσα μας, κρύβουμε έναν πολεμιστή. Έναν προσεχώς ήρωα του ίδιου μας του εαυτού. Έναν ήρωα που αν τον ανακαλύψουμε, θα μας “σώσει” από καταστάσεις, σκέψεις και ανασφάλειες που το μόνο που κάνουν είναι να μας δηλητηριάζουν το παρόν. Αν τον βγάλουμε από μέσα μας θα μας γεμίσει αυτοπεποίθηση, ενέργεια και δύναμη. Δε θα φοβόμαστε πια τη σιωπή, αλλά θα μάθουμε να τη διαβάζουμε. Δε θα παραδινόμαστε πια στις καταστάσεις, θα τις πολεμάμε μέχρι να τις υπερνικήσουμε. Δε θα νιώθουμε πια ντροπή για “θέλω” και τα συναισθήματά μας. Γιατί όπως είπε κάποτε ένας μεγάλος δάσκαλος, ντροπή πρέπει να αισθάνονται οι άνθρωποι μόνο όταν πληγώσουν κάποιον αναίτια.
Ας διώξουμε λοιπόν την ηττοπάθεια από μέσα μας κι ας κοιτάξουμε λίγο πιο βαθιά στην ψυχή μας. Εκεί υπάρχει ο πολεμιστής, ο οποίος παλεύει να βγει. Δεν υπάρχει πια λόγος μα φοβόμαστε για ό,τι είμαστε. Για οτιδήποτε φοβόμαστε, οτιδήποτε αναρωτιόμαστε η απάντηση είναι μέσα μας, στη σιωπή όταν μένουμε μόνοι μας, στο βλέμμα που αντικρίζουμε στο είδωλο του καθρέφτη. Αν βρούμε το θάρρος και τη δύναμη να τα κοιτάξουμε κατάματα, θα αλλάξουμε τη ζωή μας. Θα βρεθούμε μπροστά σε ένα ολοκαίνουριο κομμάτι του εαυτού μας, το οποίο αγνοούσαμε. Θα βρούμε τη δύναμη να συνεχίσουμε, είτε αντιμετωπίζοντας , είτε υπερπηδώντας τα εμπόδια. Θα νικήσουμε τους φόβους και τις φοβίες μας. Θα συνειδητοποιήσουμε ότι, τελικά, τίποτα δεν είναι ικανό να μας φτάσει στον πάτο, που ακόμα κι αν τα καταφέρει, είμαστε πολύ πιο δυνατοί και με το πέρασμα του χρόνου θα ανέβουμε ξανά. Θα μάθουμε, όχι μόνο να επιβιώνουμε, αλλά να ΖΟΥΜΕ.
Όποτε βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το συναίσθημα ότι όλες οι ελπίδες μας έχουν χαθεί, ας στρέψουμε το βλέμμα στον ουρανό, ας κλείσουμε τα μάτια και τότε θα καταλάβουμε ότι, ναι, μπορούμε και έχουμε τη δύναμη, αρκεί να το πιστέψουμε. Θα αντικρύσουμε μια άλλη αλήθεια. Όχι εκείνη που μας καθιστά δειλούς κι αδύναμους, αλλά εκείνη που μας υποδεικνύει ότι μέσα μας υπάρχει κάτι παραπάνω, κάτι πολύ πιο δυνατό από το οτιδήποτε γύρω μας. Στο κάτω κάτω, η δυσκολία είναι εντελώς υποκειμενική. Έχουμε μπροστά μας ένα θεόρατο τοίχος το οποίο ονομάζεται πρόβλημα. Ναι, αλλά αν το κοιτάξουμε από ψηλά δε φαντάζει το ίδιο μεγάλο. Απλά αλλάξαμε τον τρόπο που το βλέπουμε. Αλλάξαμε την οπτική μας γωνία. Και αυτό είναι το μυστικό, να κοιτάμε τα πράγματα από διάφορες οπτικές γωνίες. Τότε σίγουρα θα βρούμε μια αποτελεσματικότερη λύση. Όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας.
Όλο αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Η ζωή η ίδια είναι ένας απέραντος δρόμος προς την εξέλιξη, στον οποίο όμως ως επί των πλείστων, είμαστε μόνοι μας. Κανείς δε θα μας απλώσει ανιδιοτελώς το χέρι του να κρατηθούμε, εκτός πια από εξαιρετικές περιπτώσεις. Δεν πρέπει να αφήνουμε τον ενθουσιασμό να μας καθοδηγεί γιατί είναι πολύ λίγες οι περιπτώσεις που καταλήγει σε θετικά αποτελέσματα. Το να ανακαλύψουμε όμως το ποιοι πραγματικά είμαστε και να έχουμε αυτοπεποίθηση γι’ αυτό, είναι κάτι που θα μας βοηθήσει στο να αποφύγουμε κάποια λάθη.
Όσο απλό όμως κι αν φαίνεται το να γνωρίσουμε το ποιοι πραγματικά είμαστε και τι μπορούμε και δεν μπορούμε να κάνουμε, δεν είναι. Είναι ακόμα πιο περίπλοκο από το να καταλαβαίνεις το τι είναι οι γύρω μας. Φυσικά όμως, δεν είναι αδύνατο. Και όταν πια το καταφέρουμε θα μπορούμε να προχωρήσουμε “μόνοι”, με τις δικές μας ικανότητες οδηγό. Δε θα εξαρτώμαστε από κανένα για να πράξουμε σωστά ή και λάθος. Θα μπορέσουμε να βρούμε την πραγματική αγάπη και πρώτα από όλα μέσα μας. Την αγάπη για τον εαυτό μας. Γιατί αν δεν αγαπήσουμε πρώτα εμείς τον εαυτό μας, δε θα το κάνει κανείς. Αν δεν πιστέψουμε εμείς στις ικανότητές μας, δε θα πιστέψει κανείς σε εμάς. Δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν να μας πείσει ότι δεν αξίζουμε ή δεν μπορούμε. Η πίστη και η αγάπη απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό είναι ό,τι το πιο σημαντικό έχουμε και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφήσουμε κανένα να μας το πάρει.Ακόμα κι αν όλα αυτά μας κάνουν να τρομάζουμε και να συνειδητοποιούμε ότι δεν τα έχουμε καταφέρει ούτε στο ελάχιστο, δεν πειράζει. Θα πείραζε το να μας άφηναν παγερά αδιάφορους. Για όλα υπάρχει η κατάλληλη στιγμή. Υπάρχει το αύριο, το οποίο είναι γεμάτο υποσχέσεις και ευκαιρίες για κάτι καλύτερο από το σήμερα, για το καλύτερο. Θα τον βρούμε τον τρόπο και το χρόνο με το πέρασμα του καιρού. Δε λειτουργούμε όλοι με τους ίδιους ρυθμούς και ανάγκες. Κάποιοι μπορούν να μεταμορφώσουν τη ζωή τους από τη μία μέρα στην άλλη και άλλοι χρειάζονται μέρες, μήνες, γιατί όχι και χρόνια. Σε αυτόν τον αγώνα δεν κερδίζει όποιος φτάσει πρώτος, αλλά όποιος φτάσει τον στόχο ουσιαστικά. Και νικητής θα είναι εκείνος που θα καταφέρει να αναγνωρίσει το είδωλο στον καθρέφτη. Να καταλάβει γιατί τα μάτια του είναι υγρά. Να καταλάβει τον πραγματικό λόγο για τον οποίο χαμογελάει. Να βρει την αιτία που κάνει την καρδιά του να χτυπάει πιο γρήγορα, είτε αυτό είναι από χαρά, είτε από λύπη. Να καταφέρει με λίγα λόγια, να αναγνωρίσει τον Πολεμιστή. Σε όλους μας υπάρχει. Το μόνο που χρειάζεται είναι για μια φορά στη ζωή μας να προσπαθήσουμε πραγματικά. Και θα αμειφθούμε, κοιτώντας απέναντι μας το νέο μας είναι…!!
